Katecheta 11/1999

 Istnieje sposób oparty na zasadzie personalistycznej, która najbardziej przystaje do wychowania w judeo-chrześcijańskiej i humanistycznej tradycji kultury europejskiej. Jest ona oparta na godności i dobru człowieka i mówi o traktowaniu człowieka, w odróżnieniu od świata roślinnego i zwierzęcego, jako osobowego elementu ekosystemu. Tylko osoba ludzka jest w stanie kierować bezpiecznie rozwojem świata i wziąć za niego odpowiedzialność. Ponieważ potencjalnie te cechy osobowe posiada każdy człowiek, należy mu się prymat w świecie istot żyjących. Może on korzystać z dóbr natury, podtrzymując własne życie, tak jak w przyrodzie pewne istoty żywe istnieją kosztem innych. Nie może jednak wykorzystywać swojej przewagi do zabijania dla przyjemności lub zadawania cierpienia. Humanitarny stosunek do zwierząt jest wymogiem moralnym.