Katecheta 9/1999

Błogosławieni cisi,
albowiem oni na własność posiądą ziemię (Mt 5,5)

  Trzecie błogosławieństwo Chrystusa w istocie swej koncentruje się na cichości. Bez wątpienia można powiedzieć, że stanowi ono pewnego rodzaju hymn pochwalny na cześć człowieka wyciszonego, a przez to szczęśliwego. Ale jak wskazuje doświadczenie życiowe, nie każda cichość wiedzie człowieka ku szczęściu, a tym samym nie zasługuje na miano Chrystusowego błogosławieństwa. Wystarczy chociażby wskazać na naturalną cichość człowieka, będącą cechą jego charakteru, która czasami nie staje się przyczyną jego szczęścia, czy też cichość wymuszoną przez innych. O jaką zatem cichość chodzi Chrystusowi w owym błogosławieństwie? Na czym ma ona polegać, tj. jakimi winna się charakteryzować cechami oraz w jaki sposób człowiek ma ją podejmować, aby mógł spełnić się w człowieczeństwie i osiągnąć szczęście?