Historia duszpasterstwa wśród niesłyszących
Autor: Bogdan Szczepankowski
Artykuł archiwalny
Na dnie każdego osiągnięcia, jak fundament
pod gmachem, leżą czyjeś cierpliwe i pokorne ofiary.
(Stefan Kardynał Wyszyński)
Początki wszelkich znanych i opisanych form działalności na rzecz osób niesłyszących nierozerwalnie związane są z Kościołem. Pierwsza zachowana informacja na piśmie o działaniach na rzecz głuchoniemych pochodzi z VIII wieku, od historyka Kościoła angielskiego - św. Bedy i dotyczy św. Johna (Jana) z Beverley (zm. w 721 r.), biskupa Hexam, a następnie Yorku w Anglii, który ok. 683 r. uczył osobę głuchoniemą mówienia. Pierwszy znany nam nauczyciel niesłyszących, żyjący w XVII wieku w Szwajcarii, biskup Genewy, św. Franciszek Salezy (1567-1622) wsławił się, m.in. tym, że uczył głuchoniemego o imieniu Marci. Dzięki temu, podobnie jak św. John z Beverley, uznawany jest za patrona niesłyszących.