Katecheta 7/2000

 Pewnego razu jadąc samochodem zabrałem autostopowicza. Był to mężczyzna, w wieku ok. 50 lat, poważny, doświadczony, zmęczony życiem i załamany. Ponieważ pogoda była raczej pod psem, a odległość do pokonania dosyć duża, powiedziałem: "Że też chce się Panu podróżować w taką pogodę". Może podświadomie sprowokowałem w ten sposób rozmowę z kimś, kto od dłuższego czasu nosił w sobie ciężar ponad siły. Mężczyzna, który dopiero co wsiadł do mojego samochodu, zaczął opowiadać swoją historię: "Miałem syna... Właśnie wracam od niego... z więzienia. Zaczęło się od drobnych kradzieży. Potem doszły rozboje, narkotyki...". Starałem się słuchać w skupieniu, nie przerywając. Opowieść była długa i dogłębna.