Katecheta 9/2000

Żyjemy w epoce słowa komunikatywnego aż do bólu, to znaczy takiego, które szuka najprostszych środków wyrazu, przez co czasami popada w uproszczenia albo nawet posługuje się językowymi prostactwami. By się o tym przekonać, wystarczy posłuchać audycji radiowych czy telewizyjnych, skierowanych nie tylko do młodego odbiorcy. Jednocześnie wywodzimy się z kultury, która o sprawach poważnych przyzwyczaiła nas do mówienia słowami powagi, które zahaczały wielokrotnie o powagę grobową lub nawet śmiertelny bełkot płaczek. Żeby się o tym przekonać, wystarczy zajrzeć do katechizmów dla dzieci i młodzieży sprzed choćby kilkunastu lat, do modlitewników i książeczek dla dzieci.