Katecheta 4/2001

W świecie, w którym żyjemy, na pytania nie zawsze oczekuje się odpowiedzi, stawia się je często „dla hecy”. Doskonale znają tę sytuację katecheci, którym młodzi ludzie zadają wyrafinowane pytania tylko po to, by wprowadzić nauczyciela w zakłopotanie i ośmieszyć. Pytanie takie może paść z każdej strony i dotyczyć czegokolwiek, nie tylko spraw intymnych. Skutkiem takich sytuacji może być zobojętnienie na wiele pytań, które młodzież stawia dorosłym lub ich zbagatelizowanie. Coraz częściej okazuje się, że sztuką jest już nie tylko postawienie dobrego pytania i nie tylko udzielenie odpowiedzi na nie, ale także umiejętność usłyszenia go. O prawdziwych pytaniach i problemach niewiele wie ten, który się z nimi nie spotkał w sposób namacalny i kto ich nie stawiał innym w sposób brutalny i nieczułostkowy.