Dyskusja jako metoda dydaktyczna
Autor: Elżbieta Osewska
Artykuł archiwalny
Dyskusja oznacza słowne lub pisemne rozwiązywanie zagadnienia przez konfrontację przeciwstawnych poglądów, w szczególności zespołowe uwyraźnianie lub dociekanie prawdy w drodze wolnej wymiany myśli i jej precyzowania. Jedną ze znanych form dyskusji była dysputa teologiczna.
[ 1 ]
Patrząc na dyskusję od strony historycznej, można powiedzieć, że przybierała ona rozmaite postacie i odgrywała różne funkcje w życiu umysłowym. Jako zabieg erystyczny używana i opracowywana była w filozoficznej szkole eleatów (Gorgiasz), szkole megarejskiej (Euklides z Megary i Eubulides z Miletu), a rozwinięta i często nadużywana przez sofistów. Mistrzami w prowadzeniu rzetelnej dyskusji, będącej składnikiem metody dialektycznej, byli: Sokrates i Platon. Duże zasługi dla rozwoju dyskusji ma Arystoteles, który jako pierwszy wielostronnie wyłożył teorię dyskusji, odróżniając wspólne dociekanie prawdy od rozmowy nauczyciela z uczniem, od sporu ćwiczebnego i od sporu publicznego.