Katecheta 7/2002

   Każdy, kto teoretycznie zgłębiał wiedzę katechetyczną (czy na studiach, czy w ramach swej stałej formacji), z pewnością wiele razy spotkał się z potrzebą jasnego i precyzyjnego określenia pojęć, przynajmniej tych podstawowych. Brak w punkcie wyjścia takiej wyraźnej terminologii sprawia, że wiele sformułowań traci swą naukową i życiową wartość, a rozważania niekiedy przemieniają się w niekończące się, coraz bardziej oddalone od życia, dyskusje.
            Na rynku polskim w ostatnich latach pojawiło się kilka ciekawych podręczników katechetycznych, które w swych zamierzeniach mają służyć katechetom i adeptom katechezy w przemierzaniu ścieżek tej „tajemnej wiedzy". Wciąż jednak, zwłaszcza osoby po raz pierwszy stykające się z katechetyką natrafiają na wiele terminów niejasnych czy wieloznacznych. Podobnie, doświadczeni w codziennych „bojach" katecheci napotykają problemy z nazwaniem tego, co przeżywają, z czym na co dzień się spotykają. Z jednej strony - jak w każdej dyscyplinie, tak i w katechetyce - następuje coraz precyzyjniejsze dookreślanie pewnych pojęć, przez co język katechetyczny staje się bardziej hermetyczny i niedostępny dla wielu, a z drugiej - istnieje nieustanna potrzeba, by był to język „żywy", komunikatywny, by nie stawał się zbędną zaporą dla ludzi, dla których ważne są sprawy religijnego wychowania, a którzy niekoniecznie przeszli przez studia specjalistyczne.