Katecheta 2/2003

Na szkolnym korytarzu stała młoda kobieta. Z niecierpliwością czekała na dzwonek, po którym pierwszoklasiści powinni opuścić salę lekcyjną. Rzeczywiście, krótko po sygnale gromadka dziewcząt i chłopców wybiegła z klasy. Wśród nich była też siedmioletnia Kinga. Z radością biegła w kierunku mamy - owej kobiety stojącej w głębi korytarza i nagle upadła potykając się o leżący na podłodze tornister. Troskliwa mama pomogła wstać swojej córce, mówiąc przy tym: „Widzisz, nie słuchasz mnie, biegasz i przewracasz się. Pan Bóg Cię ukarał za to, że nie słuchasz mamusi”. Kingę dane mi było uczyć kilka lat później.