Katecheta 10/2004

Czy możemy być dumni i zadowoleni z kondycji polskiej katechezy? Pytaniem tym chciałbym zapoczątkować dyskusję o kondy­cji polskiej katechezy. Odpowiedź na posta­wione pytanie okazuje się być bardziej skom­plikowana, niż się to początkowo wydaje. Wa­runkują ją, między innymi osiągnięcia, o ja­kich chcemy czy też zamierzamy mówić. I tak, możemy poszczycić się, że jako jedno z nie­licznych państw mamy krajowe dyrektorium katechetyczne, że mamy podstawę progra­mową, a także programy nauczania religii oraz realizujące ich założenia podręczniki do nauczania religii. Możemy też szczycić się i tym, że dzięki wysiłkowi, jaki włożono na po­czątku lat dziewięćdziesiątych XX wieku, ma­my dzisiaj dość dobrze wykształcone kadry katechetów.