Katecheta 7/2004

Obojętność to wzgarda dla świata, a osta­tecznie nic innego jak wzgarda dla Boga -Stwórcy świata i człowieka - wypełniającego świat. Obojętność kojarzy się z negatywną postawą wobec prawdy, która albo nie jest dostępna, albo nie jest warta zainteresowa­nia. Człowiek obojętny jawi się zatem jako bezsilny w swej małości, nie mogąc zgłębić prawdy i nie angażując się w jej odkrywanie. Obojętność wobec prawdy rodzi postawę za­mykającą człowieka we własnym, subiektywistycznym świecie. A to jest typowe dla grzesznej postawy - zamyka ona człowieka w nim samym, skazuje na zmaganie się ze sobą - bez nadziei zwycięstwa. Rozwiąza­niem jest wyjście z „zaklętego kręgu", opusz­czenie „więzienia subiektywizmu", wyzwole­nie spętanych myśli. W sukurs przychodzi nam wtedy ciekawość.