Katecheta 1/2005

 Tak paradoksalnie dzieje się w życiu i wewnętrznym doświadczeniu wielu ludzi, że im bardziej są zaspokojone ich potrzeby materialne, im bardziej są syci wszystkiego, co można kupić, spożyć i zużyć, tym bardziej odczuwają pustkę wewnętrzną i głód tego, co naprawdę mogłoby zaspokoić ich duszę i dać to, co przynosi poczucie najgłębszego sensu i spełnienia. Żadna rzecz, żaden stan posiadania nie jest w stanie zaspokoić ludzkiego głodu miłości, bliskości, obecności kogoś, kto kocha i jest kochany. Tego głodu nie jest też w stanie do końca zaspokoić drugi człowiek. Jedynie Bóg jest tym, który zna ludzkie serce i może je napełnić Miłością, czyli Sobą - swoją żywą i prawdziwą obecnością.