Katecheta 7/2005

Czy ludzie byli kiedykolwiek bardziej osamotnieni niż w XX wieku? Wydaje się, że potężny zanik sensu życia, sensu radości, miłości i cierpienia ma swoje źródło w bólu osamotnienia. Co to jest samotność? Czy jest to jakaś zjawa, która zagraża radości życia, godności i wartości osoby ludzkiej? Czy samotność to egoizm, cierpienie na skutek niezrozumienia przez innych, izolacja, brak akceptacji samego siebie, choroba, bytowanie na marginesie życia społecznego? A może samotność to błogosławieństwo, szczególne powołanie każdego człowieka? Wreszcie czy samotność i osamotnienie są terminami zamiennymi? Czy samotność jest złem pochodzącym z grzechu (pierworodnego)? Wydaje się, że tak sądzą bibliści.