Katecheta 7/2005

  Kiedy katecheta staje przed młodymi ludźmi - nierzadko pełnymi gniewu, rozżalenia i lęku - jego tożsamość podlega bardzo wymagającej procedurze sprawdzania. Im bardziej uczniowie są zagubieni, tym większą odczuwają potrzebę zbadania tożsamości swojego katechety. Każdy, kto udziela młodym jakichkolwiek wskazówek, rad czy pouczeń, spotka się z pytaniem - nieraz zadanym bardzo brutalnie - "A ty jak żyjesz?" Jeżeli katecheta chce być wiarygodny, musi na nie odpowiedzieć. Sprawdzanie przez wychowanków tożsamości katechety wynika często z doświadczanych przez nich rozczarowań. Chodzi przede wszystkim o uczucie zawodu w stosunku do własnych rodziców. Im głębsze ono bywa, tym silniejsza potrzeba sprawdzenia tożsamości kolejnych osób, które mają stać się autorytetem. Sprawdzanie przez uczniów tożsamości katechety nie jest jakimś z góry zaplanowanym działaniem, ale raczej odruchową i spontaniczną reakcją.