Szturm nieba... Kilka uwag o modlitwie młodzieńczej
Autor: o. Emilian Gołąbek OFM
Artykuł archiwalny
Człowiek, zafascynowany swym fenomenem, niestrudzenie usiłuje wyeksponować i zdefiniować przymioty i cechy istotowo wyróżniające go w świecie natury. Niewątpliwie jedną z nich jest zdolność do modlitwy, czyli dar odkrywania Boga i nawiązywania z Nim osobowego kontaktu. Źródłem, warunkiem i przejawem rozwoju duchowego i świętości człowieka jest modlitwa, intymny i nieprzymuszony akt wiary i aktywnego życia religijnego.
Człowiek wierzący jest przekonany, że w modlitwie zwraca się bezpośrednio do „Tego, który jest”. Dialog między ludzkim „ja” i boskim „Ty” – oto w skrócie ujęta ontologia i teologia modlitwy. Skoro modlitwa jest rozmową, to muszą być w niej, podobnie jak w każdej rozmowie bliskich sobie osób, wzajemne odniesienie, wymiana myśli, spotkanie w prawdzie.