Permanentna formacja jako wyraz samowychowania dorosłych. Refleksje Jana Pawła II w kontekście wychowania społecznego
Autor: ks. Mariusz Sztaba
Artykuł archiwalny
Dzisiejsze społeczeństwo nazywane jest „społeczeństwem uczącym się”. Dlatego coraz częściej postuluje się i realizuje permanentną edukację dorosłych, która cechuje się wielością form, wielopoziomowością i otwartością. Jednak – jak podkreślał to już Jan Paweł II i przypomina Benedykt XVI – w związku z rozwojem edukacji można zauważyć niebezpieczny trend. Współczesna edukacja kładzie nacisk na kształcenie, pomijając wychowanie i samowychowanie, będące owocem autentycznego wychowania w okresie dzieciństwa i wczesnej młodości. Dlatego Benedykt XVI pisze, że „przez pojęcie »edukacja« mamy na myśli nie tylko oświatę lub formację do pracy, choć obydwie są ważnymi czynnikami rozwoju, ale pełną formację osoby”.
Niniejszy artykuł przedstawia papieską propozycję formowania dorosłych, która jest komplementarną w stosunku do różnych propozycji współczesnej andragogiki i edukacji permanentnej.