Kocham cię, życie... Krótka scena o pięciu Bożych przykazaniach
Autor: Wojciech Żmudziński SI
Artykuł archiwalny
Osoby: Narrator (głos spoza sceny);Mężczyzna w stroju żydowskim (strój z XIX w.);Szatan (ubrany na czarno, lecz bez rogów i ogona);Anioł (ubrany na biało, lecz bez skrzydeł);Matka mężczyzny w stroju żydowskim (strój z XIX w.);chór (od pięciu do kilkunastu osób w tle sceny, ubranych na biało);lektor (ubrany w albę).
W tekście wykorzystano fragment piosenki Edyty Geppert „Och życie, kocham cię nad życie” oraz słowa pieśni religijnej „Panie, przebacz nam”.
Narrator:
„Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Panem jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił, przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu. Przywiążesz je do twojej ręki jako znak. Niech one ci będą ozdobą przed oczami. Wypisz je na odrzwiach swojego domu i na twoich bramach” (Pwt 6,4-9).