Katecheta 7/2013

O chrześcijaństwie czy innych religiach mówi się dziś niekiedy z pobłażliwą życzliwością, ponieważ czasem pomagają ludziom znaleźć motywację czy nadzieję. Zgodnie z tym sposobem myślenia nie trzeba ich jednak traktować śmiertelnie poważnie, lecz korzystać z tego, co oferują dla dobra człowieka. Ale możliwa jest też - i często dochodzi do głosu - inna postawa, nacechowana wrogością, a nierzadko także agresją wobec religii. Chodzi tu o postawę, która swymi korzeniami sięga okresu Oświecenia. To wtedy powszechnym stało się przekonanie, że różnice religijne są źródłem konfliktów między narodami i w ramach narodów. Był to owoc wyczerpującego ciągu wojen z muzułmańską Turcją, która determinowała życie polityczne Europy oraz krwawych wojen między chrześcijanami różnych wyznań na naszym kontynencie (noc św. Bartłomieja czy wojna trzydziestoletnia) w XVI i XVII w.