Katecheta 7/2013

Religijność człowieka jest rzeczywistością złożoną i wielowymiarową, w której wzajemnie przenikają się sfery sacrum i profanum. W perspektywie psychologicznej religijność jawi się jako relacja istniejąca pomiędzy człowiekiem i sacrum, rozumianym jako Bóg osobowy i cała rzeczywistość nadprzyrodzona oraz te elementy rzeczywistości naturalnej, które odnoszą się do sacrum (np. kult, rytuały i przedmioty religijne). Ta relacja może mieć charakter dojrzały lub niedojrzały, a najczęściej znajduje się gdzieś na kontinuum dojrzałości, bowiem religijność człowieka podlega procesom rozwojowym.