Oaza wakacyjna Ruchu Światło-Życie jako forma rekolekcji przeżyciowych
Autor: ks. Andrzej Pawlak
Oaza rekolekcyjna jest formą intensywnego doświadczenia życia Kościoła: we wspólnocie, liturgii, na spotkaniu ze słowem Bożym i w miłości braterskiej.
Nazwa „oaza” nawiązuje do drogi przez pustynię, gdzie wędrowiec zatrzymuje się w oazie, aby odpocząć i nabrać sił do dalszej drogi. W 1979 roku Jan Paweł II mówił w Nowym Targu: „Odpocząć – napisał kiedyś Norwid – to znaczy «począć na nowo». Otóż duchowy odpoczynek człowieka – jak słusznie wyczuwają to tak liczne środowiska młodych – musi prowadzić do odnalezienia i wypracowania w sobie owego «nowego stworzenia», o którym mówi św. Paweł. Droga do tego wiedzie poprzez słowo Boże odczytywane i celebrowane z wiarą i miłością, poprzez uczestnictwo w sakramentach, a nade wszystko w Eucharystii. Droga do tego wiedzie poprzez zrozumienie i realizację wspólnoty, czyli komunii z ludźmi, która rodzi się z Komunii z Chrystusem, z Eucharystii. Droga do tego wiedzie także poprzez zrozumienie i realizację ewangelicznej służby, czyli «diakonii»”. Oaza jest więc przystankiem w drodze. Tu nabiera się siły duchowej do dalszej drogi.