Muzykoterapia jako źródło inspiracji dla nauczyciela i wychowawcy
Autor: Elżbieta Masiak
Dawid grał na cytrze, przynosząc ulgę cierpiącemu Saulowi, zatem możemy go uznać za biblijnego muzykoterapeutę. Czy dobrostan Saula to zasługa cytry, czy Dawida?
Próby wykorzystywania muzyki jako narzędzia terapeutycznego sięgają czasów antycznych i przewijają się przez niemal całą historię działań okołomedycznych. Ostatecznie w latach 50. XX wieku muzykoterapia zaczęła wyłaniać się jako oddzielna dyscyplina z usystematyzowaną bazą teoretyczną, własną metodologią badań, specyficznymi technikami diagnozy i interwencji terapeutycznych.
Oddziaływania muzykoterapeutyczne wiążą się z tradycyjnym podziałem na muzykoterapię receptywną (słuchanie materiału muzycznego, odtwarzanego na nośnikach audio lub granego przez terapeutę) oraz muzykoterapię aktywną, improwizacyjną (granie na instrumentach, aktywne używanie głosu, współimprowizacja terapeuty i pacjenta). W ramach tych dwóch nurtów powstało wiele zróżnicowanych szkół, metod, podejść terapeutycznych.